Son Güncelleme: 11 Eylül 2016 10:58 Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın dava arkadaşı Erol Olçok’un eşi Nihal Olçok, Erdoğan’la niçin göz göze gelemediğini anlattı.

Darbe girişimi gecesi Erol Olçok ile oğlu Abdullah Tayyip Olçok’u kaybeden Nihal Olçok, darbe girişimi gecesi yaşananları anlattı.

Olçok, eşi Erol Olçok’un şehit olmasının ardından, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’la göz göze gelemediğini söyledi. Külliye’ye de gidemeyen Olçok bu durumu şu sözlerle anlattı:

“TAYYİP BEY’İN GÖZÜNÜN İÇİNE BAKAMADIM ÇÜNKÜ…”

“Çok fazla insanın gözüne baktım. Ama en çok Tayyip Bey’in gözünün içine baktığımda, O’nun içimdeki acıyı göreceğimden ve karşısında bayılacağımdan korktum hep. Çünkü benim tanıdığım bütün Olçakların hepsini o da tanıyordu. Sanki ikimizde neyi kaybettiğimizi anlayacaktık. Ve onun gözlerinde onu görmek, beni daha kötü yapacaktı. Aslında O’nun omuzuna başımı koyup saatlerce ağlamak istiyordum. Evet, Olçak’ı sadece Tayyip Bey ve ben her şeyiyle tanıyorduk. Cumhurbaşkanımızı görünce, ona karşı bir Cumhurbaşkanı gibi davranamayacağımdan korktuğumdan, Külliye’deki o davete bile gidememiştim.”

AK Parti’nin, bizzat Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın Başbakanlığı döneminde seslendirdiği bayraklı reklamının yapımcısıydı Erol Olçok… 15 Temmuz gecesi tankların karşısına dikildiği köprüde, 16 yaşındaki oğlu Abdullah Tayyip Olçok’la birlikte şehit oldu. Erol Olçok ve oğlunun cenazesine katılan Cumhurbaşkanı Erdoğan gözyaşlarını tutamadı. Erol Olçok’un eşi Nihal Olçok, 15 Temmuz gecesi yaşadıklarını hac için gittiği Mekke’de ilk kez Hürriyet’e anlattı.

“KALP KRİZİ GEÇİRDİ SANDIM”

İşte Nihal Olçok’un yaşadıkları;

“Herkes beni arıyordu o gece, ‘Ne oluyor Nihal, Erol Abi ne diyor?” diye. Kardeşim, ‘Eniştem rahatsızlanmış’ diye mesaj attı. Arabaya fırladım. Kalp krizi geçirdiğini düşünüp hastaneye koştum. Numune Hastanesi’ne doğru yola koyuldum. Avucumun içi gibi bildiğin yolları o gün karıştırdım. Hastaneye çıkan yolu bir türlü çıkaramadım. Kendimi Koşuyolu Medipol Hastanesi’nin önünde buldum. Oradan devam ettim, E-5’in girişinde ama ters yöndeydim. Ya o trafiğe tersten girecektim, ya o hastaneye gitmekte geç kalacaktım. Tersten trafiğe girdim. 5 dakika sonra Numune’nin bahçesindeydim. O kaosta hastane bahçesinde tek arabalık yer vardı. Sanki benim için ayrılmıştı, oraya girdim.”

“BÜTÜN YARALILARA DOKUNDUM”

“Koşarak Acil’e girdim. Her taraf doluydu. Her yerde kan kokusu ve yanık et. Dokunmadığım yaralı kalmadı. Bağırıyordum. Dört salonun hepsine girdim ama yoktu kimse. Bu kadar adam oraya geliyorsa bir şekilde onlar da gelecekti elbet. Bir tane kırmızı kapı gördüm. Üzerinde personel yazıyordu. Meğer ikisi o odada yan yana yatıyormuş. Dün gibi, bugün gibi. Ben o kapının önüne kadar gitmiştim ve personel yazdığı için girmemiştim. İyi ki de girmemiştim. Ölürdüm onları orada görseydim. Kullanamayacağımı, çalıştırsam da durduramayacağımı bile bilsem, ölümü göze alır, onları o hale getirenlerin üzerine sürerdim. Tıpkı onların yaptıkları gibi. Bu dünyada bir orduyu yıkabilecek tek bir güç vardır. Bir kadının, bir ananın yüreği. Her deliliği yapabilirdim. Yaptım da. Odalardaki bütün yaralılara dokundum. Bir can kurtarabilmek için hemşirelerle birlikte sağa sola koşuşturdum.”

“KAN SESİNİ VE KOKUSUNU ÖĞRENDİM”

“Yerler kan gölünden yürünmez haldeydi. Doktor ve hemşireler bir yaralıdan diğerin kanlı zeminde kayarak koşturuyordu. Kopmuş bacaklar, kasığından kurşun yemiş, kan fışkıranlar… Kanın sesinin ve kokusunun olduğunu ben unutmamak üzere orada öğrendim. O sırada çocukların geldiğini söylediler. Onlara bakmak için dışarı çıktım. Çocuklar bankın üzerinde oturuyorlardı. Birden üzerimizden F-16 geçti. Çocuklarımın üzerine kapaklandım. O sesle birlikte, çocukları alıp oradan gitme vaktimin geldiğini anladım. Çünkü Erol Bey olsa, çocukları alıp oradan götürmemi isterdi.”

“YİNE BULUŞACAĞIZ”

“Ve işte şu an Kâbe’deyim. Eminim Rabbim, benim ne yaşadığımı ve benim ne söylemek istediğimi biliyor. Şuna yürekten inanıyorum ki, cennet kapısından girerken sağda ben, solda Olçak, ortada çocuklarla beraber gireceğiz. Onunla yine buluşacağız. Onları şahadetiyle, ölüm öldü benim için. Ölümü öldürdüm. Artık, ölümün bende bir hükmü yok.” (Habervaktim.com)